ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟΥ
Το πάθος της οργής προέρχεται από το θυμικό της ψυχής και περιλαμβάνει όλες τις παθολογικές εκδηλώσεις του θυμού. Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας, με τη βαθιά πείρα τους και τη γνώση της ανθρώπινης ψυχής, θεωρούν ότι η βία, η καταστροφικότατα, η αχαλίνωτη συμπεριφορά, συχνά, είναι απότοκα της υπερηφάνειας και κατ’ επέκταση του θυμού και της οργής.
Πράγματι, το δηλητήριο της οργής είναι θανατηφόρο, διότι επιτρέπει στον πονηρό δαίμονα να κατοικήσει στην καρδιά μας, ο οποίος μας σκοτίζει τους οφθαλμούς της ψυχής τόσο, ώστε να μη μπορούμε να διακρίνουμε το καλό από το κακό. Η οργή καταστρέφει ακόμη και τους φρόνιμους. Όποιος λοιπόν θέλει να αγωνισθεί και να φθάσει στην τελειότητα, πρέπει να κρατήσει τον εαυτό του μακριά από την οργή και το θυμό.
Έχουμε δει, ότι η θυμοειδής δύναμη δόθηκε στον άνθρωπο από το Θεό κατά τη δημιουργία του, και αποτελεί μέρος της ίδιας της φύσης του. Σύμφωνα με το σχέδιο του Δημιουργού, όφειλε να λειτουργεί έτσι ώστε να επιτρέπει στον άνθρωπο ν’ αγωνίζεται εναντίον των πειρασμών και του πειραστή, και ν’ αποφεύγει την αμαρτία, το κακό: εξαρχής λοιπόν είχαν καθοριστεί ο φυσικός σκοπός της και η φυσιολογική χρήση της. Όπως έχουμε δείξει, όμως, ο άνθρωπος, με το αμάρτημα, την εξέτρεψε από το σκοπό της και την έστρεψε κατά του πλησίον του, κάνοντας παρά φύση χρήση της, αντί να τη χρησιμοποιεί για να μάχεται τον Πονηρό. Το πάθος τής οργής σ’ όλες τις μορφές του συνιστά νόσο τής ψυχής, η οποία έγκειται συγκεκριμένα στην παρά φύση χρήση του θυμικού. Κάθε φορά η οργή εμφανίζεται ως πάθος που θεωρεί τον πλησίον ως αντικείμενο. Από τότε κανένα κίνητρο κανενός είδους δεν είναι δυνατόν να τη δικαιολογήσει ή να τη νομιμοποιήσει. Εναντίον του Πονηρού αρμόζει να οργιζόμαστε και όχι εναντίον του θύματός του. Κατά της αμαρτίας πρέπει να διεξάγουμε τον αγώνα και όχι εναντίον αυτού που τη διαπράττει. Ο άνθρωπος υποδουλώνεται στο πάθος της οργής, εξαιτίας της αγάπης του προς τα υλικά αγαθά και τις ηδονές, που του προσπορίζουν, καθώς και της προτίμησής του προς αυτά έναντι των πνευματικών αγαθών και ηδονών.
Εκτός από την οργή που πηγάζει από εμπάθεια και ακάθαρτη καρδία, υπάρχει και αυτή που προέρχεται από ζήλο για το δίκαιο του αδύνατου, για την αλήθεια, για οτιδήποτε δεν έχει να κάνει με τον εαυτό μας, αλλά με τους άλλους, κινούμενοι από αγάπη. Είναι αυτονόητο ότι η εξωτερική συμπεριφορά δεν είναι πάντα η έκφραση της εσωτερικής κατάστασης. Σημασία έχει η πρόθεση, η κατάσταση της καρδίας. Αν τα κίνητρα είναι εγωκεντρικά, ελλοχεύει η αμαρτία. Αν είναι με βάση την ταπείνωση και την αγάπη, ο θυμός ενάντια στο κακό είναι πράξη αγία, ενώ η αδιαφορία αμαρτία. Είναι διαφορετικό να οργίζεσαι γιατί σε αδίκησαν και διαφορετικό γιατί αδικούν κάποιον άλλον. Όπως και διαφορετικό να δέχεσαι, αν θέλεις, την αδικία για σένα και διαφορετικό να σιωπάς όταν αδικείται ο αδύνατος.
Course Features
- Lectures 5
- Quizzes 0
- Duration 3 hours
- Skill level All levels
- Students 0
- Assessments Yes