ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟΥ
Κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες, ανεργία, αρρώστια, θάνατος τέκνου, άθλιες συνθήκες ζωής, περιφρόνηση, συκοφαντία, πόλεμος, μοναξιά, έλλειψη κατανόησης και τόσα άλλα αγκάθια στις ατραπούς της ζωής είναι, για πολλούς, μορφές αδικίας. Κι ενώ το αίσθημα της δικαιοσύνης είναι έμφυτο στον άνθρωπο, μετά από την απομάκρυνσή μας από τον Θεό, εισέβαλε και η αδικία στη ζωή μας. Αδικούμε “λόγοις και έργοις”. Αδικίες συχνά προκαλούνται από θέματα κληρονομικά, κι έτσι συγγενείς αποξενώνονται για «δύο μέτρα γης». Κάποιοι θέλουν να πλουτίσουν αδικώντας. Και αρχικά τους βοηθάει ο «αρχέκακος υποβολέας πλάνης» και προοδεύουν. Συχνά όμως αποκαλύπτονται οι αδικίες και εξευτελίζονται χάνοντας τα πάντα.
Ο λόγος του Θεού είναι επιτιμητικός για τους αδίκους. Σπουδαίο παράδειγμα αντιμετώπισης της αδικίας αναδεικνύεται ο πολύαθλος Ιώβ. Ανάλογο παράδειγμα είναι ο Πάγκαλος Ιωσήφ. Η αδικία γι’ αυτόν που τον αφορά είναι, χωρίς αμφιβολία, ένα μαρτύριο. Θέλει να εξηγήσει, να πείσει, να διαμαρτυρηθεί. Αλλά πώς θα το κάνει χωρίς εσωτερική ή και εξωτερική αναστάτωση, όταν, μάλιστα, δεν υπάρχει κατανόηση στον περίγυρο; Σε τέτοιες καταστάσεις μπορεί ο άνθρωπός να φτάσει σε ακραία συμπεριφορά, είτε προς τους αδικούντας τον είτε προς τον εαυτό του, ενεργώντας ακραία, άτσαλα και σπασμωδικά. Είναι βοηθητικό να κατανοήσουμε πως τίποτα στη ζωή μας δεν είναι τυχαίο, ούτε θετικό ούτε αρνητικό. Όλα συμβάλλουν, σε κάποια στιγμή, στην πνευματική μας ωριμότητα. Αυτή η αποδοχή θα μας βοηθήσει να δούμε τη δοκιμασία της αδικίας ως μέσο και τρόπο που στο τέλος της ημέρας θα μας σπρώξει να πάμε παραπέρα, όχι απαραίτητα με επιτυχία στο επάγγελμα ή στο κύρος μας έναντι των ανθρώπων, αλλά στην εσωτερική πνευματική μας ανάπτυξη θεωρώντας τον εαυτό μας και τη ζωή μας «εν ετέρα μορφή».
Οι αδικούντες άγχονται διαρκώς μήπως αποκαλυφθούν οι ανομίες τους, ταλαιπωρούμενοι από τη συνείδησή τους και την αγανάκτηση του αδικημένου. Κατά τους Πατέρες, τέσσερα στάδια-σκαλιά υπάρχουν στην αντιμετώπιση της αδικίας. Αν ο αδικούμενος βρίσκεσαι στο πρώτο στάδιο, την ανταποδίδει, αν στο δεύτερο, ταράσσεται, άλλα συγκρατείται. Στο τρίτο στάδιο μένει ατάραχος. Αλλά στο τέταρτο νιώθει πνευματική χαρά! Όταν αδικείται κάποιος και αποδεικνύει ότι δεν φταίει, δικαιώνεται και ικανοποιείται. Τότε νιώθει κοσμική χαρά. Αν όμως αντιμετωπίζει την αδικία πνευματικά, και δεν φροντίζει να αποδείξει την αθωότητά του, αισθάνεται πνευματική χαρά, έχει μέσα του τη θεϊκή παρηγοριά και κινείται στον χώρο της δοξολογίας.
Course Features
- Lectures 4
- Quizzes 0
- Duration 3 hours
- Skill level All levels
- Students 0
- Assessments Yes