ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟΥ
Ο θάνατος αποτελεί ανεξάρτητη μεταβλητή στον διαρκώς μεταβαλλόμενο κόσμο. Όλα τα έμβια όταν πεθαίνουν, μόνο ο άνθρωπος όμως χαρακτηρίζεται ως θνητός, γιατί γνωρίζει ότι θα πεθάνει. Αυτό σημαίνει ότι η γνώση του περιλαμβάνει και τον θάνατο. Για αυτό δεν παραμένει αδρανής μπροστά στον θάνατο, αλλά προσπαθεί να τον πολεμήσει και να τον απωθήσει, ή να τον ερμηνεύσει και να τον νοηματοδοτήσει.
Ο θάνατος κατά τη διδασκαλία της Εκκλησίας αποτελεί πρωτίστως πνευματικό φαινόμενο, είναι ο χωρισμός της ψυχής από την πηγή της ζωής, τον Θεό. Ο θάνατος αυτός παρουσιάσθηκε στον άνθρωπο ευθύς μετά την παρακοή. Ο σωματικός θάνατος ήρθε αργότερα ως συνέπεια του πνευματικού θανάτου. Και ενώ ο πνευματικός θάνατος είναι ο χωρισμός της ψυχής από τον Θεό, ο σωματικός θάνατος είναι ο χωρισμός της ψυχής από το σώμα.
Ο θάνατος δεν ήρθε ως εκδίκηση του Θεού, αλλά ως φυσική συνέπεια της παρακοής και της αμετανοησίας. Ο Θεός δεν είναι αίτιος του θανάτου αλλά της ζωής. Ο Θεός ως παντογνώστης γνώριζε από την αρχή ότι ο άνθρωπος θα παρήκουε. Η παρακοή όμως δεν οφείλεται στη θεία πρόγνωση αλλά στην ανθρώπινη ελευθερία.
Η ζωή του εκπεσόντος ανθρώπου συνδέεται άρρηκτα με τον θάνατο. Η ίδια η ζωή του είναι πορείς προς τον θάνατο. Ο άνθρωπος λοιπόν παρουσιάζεται ως ον πεπερασμένο και προορισμένο να πεθάνει. Ο θάνατος αποτελεί την μόνιμη απειλή και την τελευταία φάση της ζωής του.
Ενώ όμως ο άνθρωπος καλείται να διδάσκεται από τον θάνατο και να καταπολεμεί την αιτία του, που είναι η αμαρτία, στην πράξη συμβαίνει το αντίθετο. Ο θάνατος δημιουργεί την ανάγκη αυτοσυντήρησης, καλλιεργεί την ιδιοτέλεια και οδηγεί στην αμαρτία. Ο Χριστιανός όμως μπορεί να κερδίσει την αμαρτία γιατί μπορεί να κερδίσει τον θάνατο και αυτό γίνεται με τη δύναμη της ανάστασης και της ζωής του Χριστού. Ο Χριστός είναι η ζωή και η ανάσταση του κόσμου. Η κοινωνία με τον Χριστό ελευθερώνει από τον φόβο του θανάτου και χαρίζει αιώνια ζωή.
Course Features
- Lectures 6
- Quizzes 0
- Duration 3 hours
- Skill level All levels
- Students 0
- Assessments Yes