ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟΥ
Η ακηδία είναι παραπλήσια της λύπης, σε τέτοιο βαθμό που η ασκητική της Δύσης ενώνει τα δύο πάθη σε ένα μόνο. Στην ασκητική παράδοση της Ορθοδοξίας, ωστόσο, τα δύο αυτά πάθη διακρίνονται. Η ακηδία αντιστοιχεί σε κάποια κατάσταση οκνηρίας και ανίας, όπως επίσης στην κατάσταση της αηδίας, αορεξίας, της αποστροφής, της ατονίας και εξίσου της αθυμίας, της αποθάρρυνσης, της χαύνωσης, της αναισθησίας, της νωχέλειας, της νάρκωσης, της υπνηλίας, της νωθρότητας, όλα αυτά αφορούν τόσο στο σώμα όσο και στη ψυχή.
Εάν μας αιχμαλωτίσει περισσότερο από τα άλλα πάθη η ακηδία, τότε η ψυχή μας ευρίσκεται σε μεγάλο αγώνα. Είναι πολύ φοβερό αυτό το πονηρό πνεύμα. Συγγενεύει πολύ με το πνεύμα της λύπης και νικά ιδιαίτερα αυτούς που ευρίσκονται στη μοναξιά. Όταν εγερθούν πελώρια τα κύματα λογισμών και παθών εναντίον της ψυχής, εκείνη την ώρα ο άνθρωπος νομίζει ότι δεν θα λυτρωθεί ουδέποτε απ’ αυτά. Ο νοητός εχθρός του επιφέρει παντός είδους λογισμούς και σκέψεις ότι, εάν σήμερα είναι τόσο άσχημα, αύριο θα είναι χειρότερα και μεθαύριο ακόμη χειρότερα. Έτσι του σφυρίζει στο νου ότι εγκαταλείφθηκε από τον Θεό, ότι του συμβαίνουν αυτά επειδή δεν τον φροντίζει ο Θεός, ότι αυτά συμβαίνουν μόνον σ’ αυτόν και σε κανέναν άλλον. Αλλά δεν είναι έτσι τα πράγματα, δεν είναι!
Συναντάμε στην ακηδία αόριστη και γενικευμένη έλλειψη ικανοποίησης. Αφότου ο άνθρωπος βρεθεί κάτω από την επιρροή του συγκεκριμένου πάθους δεν έχει διάθεση για οτιδήποτε, βρίσκει καθετί ανούσιο και άχαρο, δεν αναμένει πλέον κάτι. Τότε η ακηδία προκαλεί στον άνθρωπο αστάθεια, τόσο στην ψυχή όσο και στο σώμα του. Οι δυνάμεις του καθίστανται ευμετάβολες· ο νους του αδύνατος να συγκεντρωθεί σε κάτι, πετάει από το ένα θέμα στο άλλο. Κυρίως όταν είναι μόνος, υποφέρει να παραμένει στο χώρο που βρίσκεται: το πάθος τον σπρώχνει σε έξοδο απ’ αυτό τον χώρο, σε μετακίνηση ή μετοίκηση και τελικά σε μετάβαση σε ένα ή διάφορα άλλα μέρη. Μερικές φορές ξεκινάει την περιπλάνηση ή την αλητεία (Η περιπλάνηση είναι δυνατόν ν’ αφορά τόσο στη φαντασία όσο και στην πραγματικότητα.
Γενικά επιζητεί με κάθε τρόπο τις επαφές με τον άλλο· αυτές δεν είναι αντικειμενικά απαραίτητες, αλλά με την παρότρυνση του πάθους του, αισθάνεται την ανάγκη και με τη βοήθεια «καλών» προφάσεων, τις δικαιολογεί. Έτσι ξεκίνα και διατηρεί σχέσεις, συχνά χωρίς αξία και τιποτένιες, που τις τρέφει με μάταιες συζητήσεις, στις οποίες γενικά εκδηλώνει ανωφελή περιέργεια.
Θα μπορούσε σε κάποιο βαθμό να θεωρηθεί η ακηδία ως η απουσία του πνευματικού «ζήλου», που χορηγείται από το Άγιο Πνεύμα τόσο στον πρώτο άνθρωπο, όσο και στον εν Χριστώ ανακαινισθέντα, ώστε να επιτελέσουν με ζέση το πνευματικό τους έργο.
Course Features
- Lectures 4
- Quizzes 0
- Duration 3 hours
- Skill level All levels
- Students 0
- Assessments Yes